Puszcza Borecka jest niezwykle cennym przyrodniczo zakątkiem w północno-wschodniej Polsce. Położona jest na skraju Pojezierza Ełckiego, w makroregionie Pojezierza Mazurskiego. Nazwa puszczy wywodzi się od miejscowości Borki, którą według ludowych przekazów założyli bracia Borkowie przybyli najprawdopodobniej z Puszczy Kurpiowskiej.
HISTORIA PUSZCZY BORECKIEJ
Historia kompleksu sięga pradawnych czasów , więc przy odrobinie wyobraźni możemy poczuć atmosferę puszcz Jaćwingów i Prusów.
Współczesne granice Puszczy Boreckiej zaczęły kształtować się w XVII w. Pierwotny wielogatunkowy drzewostan był przebudowywany w ciągu dwóch ostatnich stuleci na monokultury świerkowe. W latach 1795-98 i 1853-57 zostały one jednakże zaatakowane i zniszczone przez brudnicę mniszkę. Dzisiejszy krajobraz nastąpił w wyniku samoodnawiania się ekosystemów.
Obecnie Puszcza Borecka zajmuje ok. 230 km2. Przeważającą jej część zajmują lasy: w centralnej i zachodniej części grądy, zaś we wschodnich partiach i na południe od jezior Łaźno i Litygajno bory. Wąskie pasma wzdłuż cieków wodnych porastają łegi. Z kolei w obrębie jezior Pilwąg, Łaźno i Szkwałk Wielki występują olsy. Lasy są wysokopienne, bogate gatunki, z bujnie rozwiniętą warstwą poszycia i obfitym runem.
Krajobraz dopełniają liczne torfowiska. Charakterystyczna też jest duża liczba źródlisk i liczne jeziora polodowcowe, z których na uwagę zasługują jeziora Łaźno (562,4 ha), Szkwałk Wielki (213,4 ha), Litygajno (162,1 ha), Pilwąg (135,1 ha). Dobrze rozwinięta jest też sieć rzeczna z największym ciekiem Czarna Struga.
Puszcza rozciąga się na wyniosłych wzgórzach, t.j. Góra Lipowa (223,3 m n.p.m.), Góra Gęsia (205,4 m n.p.m.), Diabla Góra (200 m n.p.m).
Najcenniejsze fragmenty puszczy objęte są ochroną rezerwatową:
rezerwat Borki - leśny o pow. 232 ha, zawiera wielopiętrowe drzewostany z obecnością świerku, graba, dębu, jesiona, lip liczących 100150 lat; na terenie rezerwatu występuje ok. 320 gatunków roślin, w tym 15 gatunków drzew i 19 gatunków krzewów;
rezerwat Mazury - wodno leśny o pow. 292,7 ha , ostoja ptactwa wodnego
rezerwat Lipowy Jar - w rejonie jez. Pilwąg, o pow. 48,5 ha;
rezerwat Wyspa Lipowa - florystyczny, o pow. 2,7 ha na jez. Szkwałk Wielki; miejsce gniazdowania wielu ptaków (głównie kaczek).
Z uwagi na wyjątkowe walory Puszczy Boreckiej oraz sąsiadujących z nią Lasów Jakubowskich i Wzgórz Piłackich planuje się utworzenie Parku Krajobrazowego Puszcza Borecka.
ZWIERZĘTA:
Urozmaicona rzeźba terenu i różnorodność siedlisk stwarza doskonałe możliwości rozwoju zwierząt łownych. Pospolicie występują tu małe drapieżniki (lis , jenot, borsuk, kuna leśna, tchórz i piżmak), ale spotkać też można rysia i wilka. Z rzadkich okazów ptaków na uwagę zasługują orzeł bielik, rybołów i bocian czarny. Niewątpliwie największą atrakcją ze świata zwierząt jest żyjący na wolności żubr. W Wolisku, w byłym Ośrodku Hodowli Żubra jest teren z platformą widokową, z której turyści mogą obserwować zazwyczaj kilka z 60 żubrów mieszkających na terenie puszczy.
Z Kruklanek do Puszczy Boreckiej wiodą szlaki rowerowe, więc można nimi dotrzeć w najciekawsze miejsca. A jeśli ktoś lubi spływy kajakowe, warto Łaźną Strugą rozpocząć szlak wiodący aż do rzeki Ełk.